Dos discursos do medo

Outros, con medos relacionados con perder, tan doadamente, aqueles espazos do estado do benestar  polo que tanto loitaron e loitamos. Sentimos unha incredulidade temerosa ao escoitar que queren suprimir o Título VIII da Constitución referido ás Autonomías. Ou cando falan de derrogar leis imprescindibles como a lei contra a violencia de xénero. Tamén os medos á perda dos dereitos que tanto costaron conseguir, que fixeron de España un país máis digno e máis decente.  Ou cando tan alegremente fan un relato idealizado de cambiar o modelo vixente de pensións públicas, porque non cadra co seu concepto de liberdade de mercado. Sorprende tamén esa mestura de odio e desconfianza que lle teñen a termos con alma e con fondura, como nación ou nacionalidade ou cooficialidade, e os declaren perseguidos, excluídos ou sinalados cos carteis de Wanted, dead or alive. O que eles non saben é que nós tamén o sabemos, e que non desaproveitaremos a oportunidade de obrar en consecuencia.

Escoitarte ten recendos de nébeda, érbedos e cunchas irisadas –dixo El– e alertas, colapsos e desordes. Escoitarte acende fiestras e habita calendarios... Vivirte é unha bandada serena de sentidos...