Hai moitas maneiras de disimular un feito e desactivar os seus efectos.

Asistimos a unha ofensiva desesperada de certos medios e partidos, para desacreditar coma sexa ao Presidente Sánchez.

os setembros de Galicia deberan de estar protexidos cunha Denominación

Rematan as vacacións. Eses tempos que  obran o prodixio de facernos

Comparto co meu amigo Xosé A. Perozo o afortunado cualificativo de “silencio alimenticio”

Tiñamos coma certo que a picaresca era un producto made in Spain. E resulta que ter moito morro, non é patrimonio exclusivo de ningunha colectividade nin territorio.

Pablo Casado ten un problema. E de gravidade. E o PP ten dous.

O poeta Luis García Montero tomou posesión como Director do Instituto Cervantes.

Se facemos caso das ensinanzas de Xulio César e aplicamos o de divide e vencerás

as veces non é doado conciliar os días felices do verán,

rump volve a pasearse polo mundo coma se fora del. Cunha

No mes de Xuño morreu 1 de cada 7 persoas que tentou cruzar o Mediterráneo. Non podo entendelo. Demoledor e ferinte. Algo está a suceder nesa área do mundo, algo tan terrible e dramático que leva a miles de persoas a arriscar a vida para poder ter vida.

Os efectos imitación xorden e se multiplican. As famosas réplicas que coñecemos dos movementos sísmicos actúan tamén na vida e, tristemente, asistimos  a episodios de repetición destes dramáticos feitos

hai decisións malas e peores. Hainas fondamente desafortunadas

Aimportancia da exemplaridade é evidente. De dar trigo en lugar

Se acordamos que ten sentido pensar que se vemos fume é que hai lume, poderemos tamén concluír que cos primeiros sinais que envía o Goberno de Pedro Sánchez un cambio notable acaba de chegar á política española.

ahistoria das oito horas perdidas, desa ocultación

No bacharelato aprendemos que a hipérbole era unha ponderación desmesurada. Daquela non sabiamos o tamaño que implicaba ser desmesurado.

Somos a quintaesencia das actitudes erráticas. Entendemos de buracos negros e non sabemos escoitar e poñernos nos zapatos de quen temos ao lado. Vivimos nun mundo contraditorio. Un mundo onde a xustificación dun roto, serve para un descosido. 

estamos no conto de nunca acabar. Volvemos a aquilo de Lampedusa