Dicía o presidente da Real Academia Galega, Xosé Luís Méndez Ferrín, que onte non tocaba falar sobre se ía repensar ou non a súa postura despois de presentar o pasado luns a súa dimisión formal da entidade. Tampouco vía oportuno Ferrín tratar os contidos da próxima sesión plenaria. Nin sequera poñer data á cita. E moito menos aventurar o destino que levarían os orzamentos este ano.
O presidente da RAG presentaba onte na
sede un diccionario sobre gastronomía
O responsable sinalaba que sobre todas esas cuestións informaría “no seu debido tempo”. Aínda así, a polémica marcha do ourensán da sede da rúa de Tabernas suscitaba o apoio de moitas personalidades da cultura e da política incluido a do presidente da Xunta, Núñez Feijóo, que loaba o traballo feito polo poeta na entidade xunto co conselleiro de Cultura, Jesús Vázquez, que lamentaba a renuncia e agradecía o esforzo de quen di agora que abandona o barco.
Cun “non insistan”, o presidente daba boa conta do seu saber gastronómico para presentar “Diccionario de alimentación e restauración”, unha publicación que colleu forma grazas ao servizo Termigal e que foi coordinado por Manuel González. O volume con preto de 3.000 conceptos relacionados coas materias de cociña, alimentación, bebidas, pratos e procesos culinarios supón unha ferramenta para combater a desgaleguización que desde o poder se pretendeu anos atrás, tal e como dicía Ferrín.
Estas malas prácticas, engadía, fixeron que na época do seu pai a palabra “pescada” desaparecera da fala a prol de “merluza”. O mesmo ocorreu en menor medida coa “robaliza”, un peixe ao que lle puxeron “frac” ao cambiar a súa denominación por “lubina”, algo que na parte de Fisterra xustifican por aquelo de que así nos restaurantes poden cobrar máis.
O presidente criticaba tamén a pouca conciencia das grandes conserveiras que etiquetan ás que en A Coruña son “parrochas” e no sur “xoubas” como “sardinillas”.
Pola súa parte, Manuel González pedíalle á Asociación Provincial de Hostelería de A Coruña que adoptaran o galego como lingua de partida nos seus establecementos e que ofreceran a carta no idioma. En definitiva, que chamaran as cousas como aparecen no libro. Dicíao o secretario xeral de Política Lingüística, Valentín García, quen explicaba que os termos poden consultarse tamén na rede, a través das páxinas da RAG, a do centro Ramón Piñeiro e a Xunta.
Explicaba Manuel González que de non arbitrar este tipo de medidas, o diccionario non tería sentido. Sería unha ferramenta sen uso. Nun país que está “moi lonxe de acadar un nivel de xeneralidade propio dun territorio con lingua de seu”.