entrevista de carolina regueira
O BNG preséntase como unha forza política diferente na forma de gobernar e nos seus retos. Cales son os principais obxectivos da súa candidatura?
Nós entendemos que hai que tentar recuperar a cidade da Coruña como unha cidade galega, unha cidade de barrios, metropolitana e sustentábel. Eses serían os obxectivos. Cando estamos a falar de cidade galega é sobre a base da propia historia da Coruña porque sempre foi berce dos principais movementos máis progresistas na historia de Galiza. Recuperar todo iso na idea de que A Coruña lidere a comarca e o país.
Ou executas a sentenza de Someso ou contactas cos expropiados
Entre os grandes retos cos que se atopará o próximo goberno municipal está o de urbanizar os peiraos. Que opinión ten dos proxectos previstos?
Iso implica falar do actual PXOM. Aí o BNG ten claro que hai unha serie de cuestións que son irrenunciabeis e unha delas está relacionada co tema do porto. Nós temos que aproveitar o impacto que ten o Porto Exterior, pero temos que seguir mantendo a actividade aquí e máis tamén temos que aproveitar que dispoñemos dunha estación infrautilizada, que é a de San Diego. Ese é o lugar óptimo para o transporte de mercadorías, de cercanías, etc, que chega ata a plaza de Ourense. Eso unido a que neste momento, e así o están poñendo de manifesto determinados colectivos de arquitectos, hai un superávit de vivendas baleiras na Coruña, non ten sentido seguir na idea de construir máis edificios porque ao final vai a haber máis vivendas en exceso e iso vai dar lugar á especulación. Entón, hai que manter a actividade do porto onde está sen perxuicios de que algunas instalacións teñan que ir ao Porto Exterior.
Pero o obxectivo de construir aí é financiar a dársena de punta Langosteira.
Neste caso nós estamos sendo dalgunha maneira discriminados porque esa foi a opción que se deu aquí, pero no porto exterior de Xixón non houbo que recurrir a ningún elemento de financiamento privado ou á venta de terreos. No tema do Porto Exterior, de novo, empezamos a casa polo tellado. Preocupámonos pola idea do Porto Exterior coas súas conexións, cando dende o ámbito da Unión Europea se di que se hai unha boas conexións, especialmente ferroviarias, entraría toda unha liña de financiamento por parte da UE. Entón, claro, ese é o problema. Nós o que temos que demandar dende aquí é que o Porto Exterior ten que executarse nos plazos establecidos e con financiamento por parte do Estado. Porque ao final iso nos hipoteca.
Tamén en materia de urbanismo, haberá que enfrentarse aos obstáculos no Parque Ofimático e as indemnizacións de Someso.
Cando se teñen responsabilidades de goberno un dos problemas que se soe dar é que nalgunhas ocasións hai unha irresponsabilidade ao pensar que non importa o que poida pasar mañá e que é máis importante o do día a día. É esa política que se fixo durante moitos anos nesta cidade por parte de Paco Vázquez e por parte doutras persoas que están neste momento con responsabilidades de goberno do PSOE, de iniciar procedementos de expropiación forzosa cun determinado fin e sobre a marcha cambiar a causa expropiante e utilizala para outros fins. Que foi o que pasou en Someso e, dende o ámbito da Xunta, no Parque Ofimático. Dende o momento en que hai resolucións xudiciais que din que iso é unha actuación ilegal, aí hai que deixarse xa de políticas e aterse claramente á resolución. Hai que actuar conforme aos intereses das persoas expropiadas. No caso concreto do Parque Ofimático, eu entendo que a Xunta está actuando incorrectamente, tamén cos cooperativistas, porque crearon dereitos e expectativas de dereitos e iso ten que ser indemnizado.
Entón, vostede aposta por pagar canto antes esa indemnización aos expropiados?
Non, eu polo que aposto é por chegar a un acordo cos propios afectados de tal maneira que ese acordo teña o visto bon principalmente das persoas afectadas e do poder xudicial. Ou executas literalmente a sentenza ou te pos en contacto cos afectados. E iso vai implicar que o Concello da Coruña durante algún tempo estea hipotecado.
Unha das poucas polémicas que houbo a respecto do pacto municipal foi a da lingua que debían usar os concellerios en público.
Eu me remito ao que di a Lei de Normalización Lingüística e a outra norma autonómica respeto ao uso de galego nas administracións locais e aí hai unha serie de deberes implícitos e explícitos a respeto de promocionar o galego. Iso implica todas esas actuacións, sen cuestionar en ningún momento a opción lingüística de cada persoa a título particular. Pero non se trata exclusivamente de como teñen que ser as intervención orais, por aí tamén está o asunto, pero hai moitas máis cuestións a respecto de visualizar o emprego do galego como un idioma totalmente natural na Coruña. En moitas ocasións cando se está a falar do uso do galego na cidade, inmediatamente, por parte de algúns que son bastante reacios, se fala de que iso é unha imposición, cando é volver a actuar de maneira coherente co que sempre foi a cidade da Coruña. Se a microtoponimia está en galego é porque sempre se falaou o galego.
A cultura do pacto nun estado democrático non é nada negativo
Aínda que non lle gusta, é unha pregunta obrigada saber se está disposto a pactar co PSOE.
Neste momento non hai que falar de pactos porque iso implica quitarlle protagonismo á cidadanía, é quen ten que decidir e en función do que decida se se falará ou non se falará de pactos. Neste momento o importante é que cada forza política dé a coñecer o seu programa.
Pero a cidadanía, non ten dereito a saber que vai pasar co seu voto?
Efectivamente si que ten dereito a saber todo iso, precisamente por iso, nós en ningún momento dixemos que íamos a pactar, nin tampouco dixemos que non íamos a pactar. É o momento de que eles coñezan o programa e que decidan. O BNG é unha forza o suficientemente democrática e dialogante, aquí como na Xunta e incluso no Congreso, para chegar a acordos con outras forzas políticas, ao contrario doutras partidos que reprochan ou que critican os pactos. En moitas ocasións se reprocha por parte do Partido Popular a cuestión dos bipartitos cando pola súa parte non teñen capacidade de dialogar con outras forzas e teñen que recurrir a tránsfugas ou á creación de marcas políticas para poder pactar. Non critican os pactos que poida haber tripartitos ou bipartitos noutros países da Unión Europea, caso de Alemania ou Reino Unido. A cultura do pacto nun estado democrático non é nada negativo.