De viaxes e procesións

Respiramos aires doces de azahar e natureza florecida que recende e anuncia, as horas altas do verán. A luz fai brillar os dias desta Semana Santa sen choiva, que anima a desprazarse, a coñecer e a compartir. Tempos de fondo contido relixioso que, de formas moi diversas, forma parte do tecido cultural das nosas sociedades e de cada un dos nosos pobos.

Houbo tempos onde a estrea da roupa de primavera viña coa celebración do domingo de ramos. Neses tempos, a música desaparecía das radios e para comer carne, había que pagar a famosa bula. Tamén  había que soportar o cargo de conciencia de caer na tentación do xamón e os embutidos. Tempos de roscas e pan de ovos que chegaban entre a ledicia dos máis novos. Eran tempos limitados e marcados por aquelo de facer o que sempre se fixo , e repetir o que todo o mundo fai.

As procesións e todos os cerimoniais rituais de procesións, bendición do lume, lavatorio de pes e visita aos monumentos, organizaban os horarios de cada un dos dias. Hoxe, en tempos tan diferentes e amplos en conciencia e liberdades, conviven a tradición relixiosa e cultural das celebracións (non só nas zonas importantes de turismo relixioso) con outras utilizacións do tempo, que teñen máis que ver co lecer e as viaxes ás zonas turísticas clásicas e os primeiros baños de mar. Estamos celebrando unha Semana Santa con cifras de récord; tanto en desprazamentos como en número de visitantes, pernoctacións ou consumos.

Dende Machado a Serrat, as clásicas películas de romanos ou ata a fantástica imaxinería procesional barroca, son tempos para o descubrimento e o desfrute das máis diversas Paixóns. Son tempos de descanso, de desconexión, pero tamén de reflexión e toma de conciencia da tolerancia, do respecto e da diversidade de todo o que, como sociedade, compartimos.
Quererte ten a altura fráxil do perdido...